Na rynku jest dostępnych wiele karm o różnym składzie i w różnych cenach. Jak dobrać najlepszą karmę dla naszego pupila?
O ile żywienie małego psa nie kosztuje fortuny, warto wiedzieć w jakie kosmetyki zainwestować. Maltańczyki są dosyć wymagającymi psami w kwestii pielęgnacji.
Psiaki to mądre zwierzaki. Warto jednak wiedzieć jak okiełznać niesforną małą bestię.
Maltańczyk jest psem towarzyskim, aktywnym, lubiącym zabawę, a przy tym bardzo inteligentnym i łatwym do ułożenia. To bardzo elegancki pies, który zawsze nosi głowę wysoko.
| Nazwa oryginalna | Maltese |
| Typ budowy | brakoidalny |
| Masa ciała psa | 3-4kg |
| Pielęgnacja włosa | wymagająca |
| Kraj pochodzenia | Włochy |
Maltańczyki nie pochodzą z Malty, choć nazwa może to sugerować. Nazwa pochodzi z jednego z języków semickich i oznacza niebo lub port. Przodkowie tych małych psów żyli głównie w miastach portowych krajów śródziemnomorskich, gdzie używano ich do łapania myszy i szczurów od których roiło się w magazynach i na statkach.
Maltańczyki mają wspaniały charakter. Z pewnością nie jest to typ psa, który większość czasu spędza na kanapie. Jest energiczny i ruchliwy, ale nie potrzebuje bardzo aktywnych form ruchu. Z maltańczykiem lepiej wybrać się na spacer, podczas którego pies będzie mógł eksplorować teren, niż zabrać go na jogging. Psy tej rasy od dawien dawna towarzyszyły ludziom, dlatego bardzo przywiązują się do swoich opiekunów. Skutkuje to tym, że źle znoszą samotność. Maltańczyki to zwierzęta o wrodzonej łagodności, ale również o radosnym usposobieniu. Szybko się uczą, co sprawia, że są świetnymi psami towarzyszącymi.
Maltańczyk to jedna z najstarszych ras psów. Za czasów Arystotelesa w starożytnej Grecji maltańczyki zwane były Melitaei Catelli. Znane były również w starożytnym Rzymie, będąc ukochanymi pupilami Rzymianek. Według Strabona psy te w dawnych czasach zamieszkiwały Maltę, która kiedyś nazywała się Melita. W późniejszych wiekach maltańczyki znalazły uznanie u malarzy renesansowych, którzy umieszczali je na swoich obrazach w towarzystwie kobiet z wyższych sfer.
Nazwa nie oznacza, że rasa pochodzi z wyspy Malta. Przymiotnik „maltański” pochodzi w tym wypadku od semickiego słowa „malat” oznaczającego azyl lub przystań. Ten sam źródłosłów pojawia się także w wielu nadmorskich nazwach własnych, m.in. w nazwie nadadriatyckiej wyspy Méléda, sycylijskiego miasta Melita oraz nazwie wspomnianej już wyspy Malta. Przodkowie tych małych piesków żyli w portach i nadmorskich miastach środkowego obszaru Morza Śródziemnego, gdzie polowali na myszy i szczury, licznie spotykane w portowych składach i ładowniach. Już Arystoteles (384–322 p.n.e.) wzmiankuje o rasie małych piesków, które określił łacińską nazwą „canes melitenses”. Psy te znane były w starożytnym Rzymie, będąc ulubionymi towarzyszami matron. W pierwszym stuleciu opisane zostały przez goegrafa Strabona. Maltańczyki były częstym motywem malarstwa renesansowego. Na obrazach przedstawiano małe salonowe pieski u boku pięknych kobiet ówczesnej epoki.
Cechą charakterystyczną maltańczyka jest lśniąca, śnieżnobiała sierść. Włos powinien być obfity, jednolity w dotyku i zupełnie prosty. Taka sierść to duma właściciela, ale również obowiązek. Maltańczyk wymaga regularnej, starannej pielęgnacji i odpowiedniej diety.
Maltańczyki to psy długowieczne. Średnia długość życia to kilkanaście lat. Rasa ta kształtowała się na przestrzeni tysiącleci, tym samym selekcja naturalna umocniła jej genotyp. Maltańczyki nie mają wielu chorób przypisanych do rasy. Ich słabym punktem są jedynie zęby. Podobnie jak wszystkie psy ras małych, mają one tendencję do odkładania się kamienia nazębnego.
Cechą wspólną wszystkich psów ras małych jest podatność na schorzenia jamy ustnej. Ich przyczyną może być powstająca płytka nazębna, która z czasem ulega przekształceniu w kamień nazębny. Odpowiednia dieta sprzyja higienie jamy ustnej.
| Głowa | Czaszka jest nieco dłuższa niż kufa, a tej samej długości co szerokość kości jarzmowej. |
| Tułów | Prosta linia grzbietu, ogon nisko osadzony, kłąb delikatny. Klatka piersiowa poniżej łokci, bardzo szeroka. |
| Umaszczenie | Sierść gęsta, błyszcząca, jedwabista w dotyku, bardzo długa na całym ciele. Włos prosty na całej swojej długości, bez śladów fal lub skrętów. |
| Uszy | Prawie trójkątne, przylegające do boków głowy. Długość uszu to średnio trzykrotność ich szerokości. |
| Ogon | Ogon zakrzywiony, kończy się pomiędzy biodrami. |
| Szata | Podstawowym umaszczeniem maltańczyka jest biel. Dopuszczalna jest także jasna kość słoniowa. |